Ongeveer een jaar dialyseerde Toine Smits (63) in een centrum. Daarna koos hij voor thuishemodialyse. “Toen ik in het centrum dialyseerde, was ik niet in staat om te werken en had ik veel last van jeuk en kalkafzetting in mijn schouder. Vanaf 2000 dialyseer ik thuis. Na een jaar ben ik, met hulp van mijn vrouw Ria, iedere nacht gaan dialyseren. Dat lijkt veel, maar wij weten niet beter. Ik slaap zelfs beter met het geluid van de machine dan zonder!” 

”Als ik zie hoeveel energie ik ervoor terug krijg, heb ik het er graag voor over.”

Meer energie door thuishemodialyse

‘’Toen ik begon met mijn eerste nachtelijke thuisdialyse, heb ik nog 23 jaar parttime kunnen werken. Dit was dankzij de vrijheid die de thuishemodialyse mij gaf. Ik kon namelijk overdag werken in plaats van drie keer per week op en neer te rijden naar het dialysecentrum. Wat ook bijzonder is: ik dialyseer nog steeds met dezelfde shunt die ik in 2000 heb gekregen.

Nu ik ben gestopt met werken, kan ik mij volledig focussen op mijn familie en mijn hobby’s. We hebben vier kleinkinderen onder vier, op wie we wekelijks een paar dagen oppassen. Daarnaast heb ik een eigen moestuintje en geef ik rondleidingen in de natuur. Doordat ik thuis ’s nachts dialyseer, ervaar ik enorm veel vrijheid en zelfstandigheid, waardoor ik helemaal niet het gevoel heb dat ik patiënt ben. Zo kan ik volop genieten van mijn oude dag”.

Een vast ritme

‘’Wij vinden het fijn om een vast ritme te hebben met dialyseren. Als anderen hun tanden poetsen gaan wij de machine opbouwen, zeggen we wel eens gekscherend. Natuurlijk is het niet altijd leuk en balen we als we na een verjaardag nog moeten beginnen, maar het is niet anders. Als ik zie hoeveel energie ik ervoor terug krijg, heb ik het er graag voor over.’’

Geluid valt mee

“Het is, vind ik, minder ingrijpend dan mensen denken. Ik kan gewoon draaien bij het slapen en hoef niet in één houding te blijven liggen. Het geluid valt erg mee en je went er snel aan. Eigenlijk heb ik ook nooit storingen of problemen. Soms gaat er een alarm af omdat ik op een slang lig, waardoor die wordt afgekneld. Dat is het enige. Ik heb nooit hoeven bellen voor hulp. Wel moet je natuurlijk de tijd in de gaten houden en dat is wel eens lastig als je voor de televisie hangt. Ik probeer mezelf uiterlijk om 22.30 uur aan te sluiten, want ik wil toch zeven uur maken.”

Vakantie

“Op vakantie gaan is wel lastig. Ik moet dan overdag in een centrum dialyseren en voel meteen een lichamelijke terugslag, omdat ik dan minder dialyseer. Ik moet ook op mijn dieet letten en van tevoren moet je een hoop regelen.

We laten ons er niet door weerhouden en zijn de laatste jaren in Frankrijk, Spanje, Curaçao en Griekenland geweest. Ik kan nog steeds genieten van mijn vakanties, maar de dialyses drukken een behoorlijke stempel op het vakantiegevoel. Na een vakantie ben ik altijd blij dat ik weer ’s nachts thuis aan mijn eigen machine kan.”